Diagnoza integracji sensorycznej

(SI, przetwarzania sensorycznego) najczęściej odbywa się podczas 2 spotkań.

     Wskazane jest przyniesienie książeczki zdrowia dziecka, kserokopii  posiadanej dokumentacji medycznej i psychologicznej. Strój dziecka powinien być luźny, sportowy, niekrępujący ruchów, dający możliwość odsłonięcia rąk (najlepiej bluzka z krótkim rękawem) i stóp (najlepiej skarpetki).
     Diagnoza SI obejmuje:

• szczegółowy wywiad diagnostyczny dotyczący wcześniejszego rozwoju dziecka,
• wypełnienie przez rodziców kwestionariusza rozwoju sensomotorycznego,
• obserwację spontanicznie podejmowanych aktywności przez dziecko, reagowanie na różnorodne bodźce,
• próby kliniczne (oceniające min. odruchy, napięcie mięśniowe, równowagę, pracę oczu, koordynację),
• Południowo-Kalifornijskie Testy SI (J.Ayers),
• podsumowanie diagnozy, zalecenia do dalszej pracy.

Obserwacja kliniczna w diagnozie SI

     Obserwacja kliniczna w diagnozie SI – zestaw kilkunastu prób do badania wskaźników integracji sensorycznej, zawierający szczegółowe procedury badania i ocenę wykonania. Dają one informacje m.in. o rozwoju lateralizacji, stopniu zintegrowania odruchów, napięciu mięśniowym, pracy gałek ocznych, równowadze, motoryce dużej i małej, koordynacji wzrokowo-ruchowej i wielu innych umiejętnościach, stosownych do wieku dziecka.